Vandaag spoel ik het Noors water uit mijn haar. Na een wat ontheemd gevoel door het gemis van de kracht van de bergen , komt eindelijk plaats voor geluk.
Geluk om wat ik heb overwonnen, fysiek en mentaal, samen met mijn sterke man.
Geluk om het besef wat een mooie basis en thuis ik heb om op terug te vallen en te missen. Mijn prachtige dochters op nummer 1. Maar ook de vrienden die mijn hart telkens kunnen vullen met liefde, gelach en nederigheid.
Geluk om mijn nieuwe vriendin waarbij ik telkens op nog gelijkenissen stootte gedurende de week (zelfs onze rugzakken vonden elkaar).
Het is hard om overgeleverd te zijn aan de elementen van de natuur. Kou, onweer, hitte, sneeuw, spekgladde rotsen, en dat allemaal in het grote niks van de Noorse bergen.
We hebben al ons verdriet achter gelaten boven op die berg met dat prachtige uitzicht. We namen enkel liefde en geluk terug mee. En een blaar op mijn dikke teen.
