zaterdag 3 augustus 2019

Always remember us this way

Het boek glijdt van mijn schoot terwijl ik doe alsof ik lees, want stiekem ben ik mijn mooie gezin aan het bespieden.  We zitten op een prachtig zandstrand op een eiland en ik maak de ene foto na de andere in mijn hoofd. 
De zilte zeegeur vermengd met Monoi, het geluid van de golven en krijsende kinderen, de smaak van zout en het gevoel van zand tussen mijn tenen.  Clichés zijn er genoeg. 
Mijn oudste dochter, al een jonge vrouw, speelt als een kind in het water.  De jongste dochter met gebruinde huid en door de zon geblondeerd haar giert van het lachen met iets wat de oudste doet.  Mijn knappe man die als een 'tarzan aan zee' met zijn snorkel de grootste vis probeert te ontdekken.  Ze maken samen kunstwerken in het zand, krijgen samen de slappe lach, overwinnen angsten, ..  En ik, ik wil slechts de tijd stil zetten.  Het boek kan even wachten.  I'll always remember us this way.

Always remember us this way


vrijdag 19 juli 2019

Opti-mist

Na een passage in Boerenhol arriveren we in wat het rustigste plaatstje van Zeeland lijkt.  We logeren er bij een oud boerenkoppel met 'Vrienden op de fiets'.  Het koppel woont al 59 jaar in hetzelfde huis, vroeger met 5 kinderen en tulpen telend.  Nu is de man kromgetrokken van de reuma, maar je ziet nog het plezier in zijn ogen als hij met een Sergio Herman-accent vertelt over de vele keren dat hij met de fiets naar Brugge trok.  De vrouw houdt kranig de boerderij schoon en gaat 's morgens badmintonnen.  We mogen er in de oude slaapkamer van hun kinderen slapen, de krakende vloer verraadt hoe dicht bij elkaar het gezin geleefd moet hebben.  Er hangt een bordje in de kamer die me doet glimlachen, ik zie het de boer met een glinstering in zijn ogen ophangen toen de kinderen het huis uit gingen en hij de trap nog op kon.  Wij stadsmussen kunnen nog iets leren van de boeren: de mist trekt altijd op!

woensdag 1 mei 2019

Imposter


Sinds kort geef ik oplossingsgerichte training aan de (nieuwe) collega bemiddelaars binnen GTB.  Of zoals het binnen GTB genoemd wordt, klant- en krachtgericht bemiddelen.  Ik ben op dit moment nog in de leer bij mijn briljante collega Lisa, maar vanaf september wordt er verwacht dat ik op mijn eigen benen sta.  Ik heb al een klein intervisie-groepje in West-Vlaanderen en dat loopt zeer goed, achteraf krijg ik meestal positieve reacties, maar een 3-daagse opleiding oplossingsgericht werken aan collegas uit heel Vlaanderen geven boezemt me toch wel wat angst in.  Ik denk dat ik door de mand ga vallen.  Dat ik toch niet zon oplossingsgerichte experte ben als iedereen denkt dat ik ben.  En ja, dat gevoel heb ik ook na 4 jaar opleiding binnen Korzybski, na tal van goedlopende trajecten omwille van mijn oplossingsgerichte aanpak, zowel in GTB als in mijn Asemtherapie.  Een vriendin zei me eens dat ik het Imposter Syndroom heb, dat ik een constante angst heb dat mensen me zullen zien zoals ik mezelf zie en ik toch niet zou goed zou zijn als men denkt.  Nu zou ik niet oplossingsgericht geschoold zijn om mezelf het tegendeel te willen bewijzen.  Dus begon mijn innerlijke dialoog met de vraag wat ik nodig heb om me zelfzekerder te voelen als ik de september-training geef.  Het eerste antwoord was makkelijk: een goeie voorbereiding.  Ik ben als therapeut voor mezelf zeer streng en stelde de wat nog?’-vraag tot ik die niet meer kon beantwoorden.  Ik heb nog 4 maanden om alles uit te voeren.  Ik wil op een schaal van 1 tot 10 (waar 10 de perfecte oplossingsgerichte trainer is) naar een 8 gaan, dat lukt me wel.  Het hoeft niet altijd perfect te zijn en zoals ik al veel hoorde, mijn enthousiasme en ontwapenende glimlach maken veel goed! (denk ik, hoop ik ;))


dinsdag 12 februari 2019

Innerlijke dialoog


"Moeten die klimaatdoelen tegen 2020 behaald worden?  2020, amai de tijd gaat snel. Dat is het jaar waarin ik 40 word.   Het lijkt nog maar gisteren toen ik in 1998 mijn 18de verjaardag vierde.  En 20 werd in 2000. En nu loopt er al 2 dochters van mij op de wereld. Eentje die ook al bijna vrouw is.  Wat zegt dat over mij? Ik voel me niet als een moeder van een bijna-vrouw. Ik ben net gewoon aan het feit dat ik mama geworden ben.  En nu krijgt mijn kleinste zus ook een kindje. Ik zou wat minder negatief moeten doen tegen haar over baby's. Er zijn ook leuke momenten.  Eum, misschien moet ik later eens aan mijn ventje vragen welke die waren. We zijn ook al samen sinds 2001, mijn vent en ik. Dat is ook al -even tellen- 2001 tot 2020 is 19, dus 18 jaar!  Amai, 18 jaar, is onze relatie nu ook volwassen geworden? Hu, waren wij nog maar 5 jaar samen toen we ons eerste kindje samen kregen? En nog zo jong! 25 jaar. Ik ben toch ook al wat wijzer geworden nu, misschien is het dan toch niet zo erg om ouder te worden?  Alleen die rimpeltjes in de spiegel ‘s morgens… Dat zijn lachrimpels, gelukkig kan ik nog veel lachen, en ik die dacht dat vrouwen van bijna 40 niet meer konden lachen. Had ik dat even mis, ik kan nog even erg de slappe lach hebben als toen ik 14 jaar was. Zegt dat iets over mij? Neen, mijn grootmoeder lachte ook nog altijd veel. Goh, is het al zo laat? Ik zou beter nog de wasmachine insteken en beginnen koken. Moest ik nog boodschappen doen?..."

Coaching voor meer bewustwording van helderziende Heleen

donderdag 3 januari 2019

Ach-tien

Tussen alle goede voornemens en wensen voor het nieuwe jaar door, stel ik de vraag "Wat wil je behouden van 2018"? 
Toegeven, op nummer 1 staat het behouden van mijn leeftijd, want straks komt er een 9 op het eind te staan en moet ik mezelf klaarstomen voor de volgende halte.  Laat dat nu net zijn wat ik niet kan behouden...
Wat ik wél kan behouden is:
Dansen op maandag.  Op dinsdagochtend in het bos of langs de 'veste' wandelen met boeiende mensen waarvan ik elke week merk hoe snel iemand stappen vooruit kan zetten. (Ik heb er zelfs een zelfstandig naamwoord van gemaakt: 'een Asem'.)  Dinsdagmiddag koffie drinken met de ene vriendin. Woensdagmiddag eten bij de schoonouders en mogen toekijken hoe de kleinkinderen banden voor het leven smeden.  Daarna zwemmen.   Vrijdagse koffie's met collega's en 's avonds als de vader gaan werken is 'meisjesavond' houden met mijn dochters (met bijkomend lekkers, je moet die meiden goed opvoeden ;-)).    Erna cava drinken met een andere vriendin.
Karels Crypto maken met mijn ventje op zaterdagochtend, gecombineerd met een zelfgemaakte cappuccino van mijn jongste dochter.  Lopen op zondagochtend en zonne-energie opdoen voor de hele week.  's Middags gaan eten bij mijn ouders en de nieuwste gezelschapsspelletjes aan de familietest onderwerpen.
's Morgens koffie drinken, 's avonds slaapthee (en stiekem toch dat stukje chocolade eten).  In slaap vallen doordat mijn ogen dicht vallen bij het lezen van een goed boek.
Als ik in het donker alleen op mijn fiets zit zonder gene 'Troy' zingen en bedenken wat ik ga doen als iemand uit de bosjes springt.  Samen met mijn man lange fietstochten maken na een leuk feestje.
Elke vakantie ontbijten met mijn oudste en nieuwste vriendin (dat is eigenaardig genoeg 1 persoon).  Met mijn dochters naar de sauna gaan.  's Zomers dansen op festivals, 's winters cocoonen.  Afspreken met de 'curliewurlie-meiden' om de rotdag-wisselbeker uit te delen.  Zo snel mogelijk knellende kledij uit doen.  Me niet generen als er net dan iemand voor de deur staat.  Overal naartoe fietsen en/of treinen.  Gezond eten wanneer het kan, zonder schuldgevoel ongezond eten wanneer het kan.  Lekker eten.  Droogshampoo-dagen invoeren.  Te luid lachen en daardoor mijn medestanders in verlegenheid brengen.  Zwemmen in buitenwater.  Luisteren naar levensverhalen bij de bakker.  Praten over de mensen die er niet meer zijn.  Puzzelen.  Luid 'hallo' zeggen als iemand mij (bewust?) negeert.  Podcasts luisteren tijdens de minder leuke taakjes.  Het evenwicht in het gezin, tussen tijd met mijn dochters, mijn man en mezelf, blijven bewaren.  Toeristen die twijfelend langs de kant staan vragen of ik kan helpen.  Van alles het positieve zien.  Vals meezingen met het lievelingsliedje van het moment.  Ritme zoeken in alles.  Een kalender maken voor mijn (schoon)moeder met een selectie van de mooiste jaarfoto's.  Vergeten foto's te trekken omdat ik aan het genieten ben van het moment.  Een kaarsje branden om het gezellig te maken.  Mijn nagels lakken met verstevigende nagellak in de 
hoop ze niet meer af te bijten.  Contact maken met mijn dochters, ook al is het een moeilijkere dag.  Als de forsythia bijna in bloei staat een takje afknippen voor mijn moeder en mezelf om in een vaas in huis te zetten.  Als de gele bloementjes binnen bloeien, de hoop van lente voelen. ...
Moet er dan nog iets veranderen in 2019 met zo'n mooi lijstje?  Waarschijnlijk wel, maar op dit moment draai ik me nog eens om, om met een warme gevoel terug te kijken.

Liefde is...