Het is al menig keer een ergernis
gebleken. Dan ben ik nog de veters van
de jongste aan het dichtknopen, de laatste touch aan mijn make-up aan het doen,
de was aan het uithalen, nog eens vlug gaan plassen, mijn telefoon aan het
zoeken, vlug een koekje aan het mee graaien voor als de meisjes (en hij) honger
krijgen, …, dan is hij al vertrokken.
Soms met één kind al mee.
Het ligt waarschijnlijk wel aan mij en het
aantal taken die ik nog wil afwerken voor we naar ergens vertrekken. Een klein beetje aan hem, omdat hij niet ziet
welke taken er nog allemaal zijn, maar dan moet ik maar betere instructies
geven. Een man (mens?) komt met een
gebruiksaanwijzing. Nummer één is duidelijke
instructies geven. Nummer twee is op
tijd voederen. Nummer drie is 5 minuten
op voorhand waarschuwen wanneer hij gevoederd zal worden. ;-)
Als hij vertrokken is dan weet ik niet welke
kant hij uitgegaan is en moet ik mijn pas gevonden telefoon gebruiken om
instructies te vragen. Hij vindt dat
logisch, hij staat me toch op te wachten aan de Smedenpoort?
Mijn ergernis is snel voorbij als ik zijn
knappe gestalte me zie opwachten met een liefdevolle blik in zijn ogen (hij
probeert zijn ergernis meestal weg te steken).
Dan zijn we vertrokken en ben ik al mijn gedane taakjes al vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten